Welcome to Ghana,
Blijf op de hoogte en volg Maaike
26 September 2014 | Ghana, Tamale
Waar zal ik eens beginnen?
Als allereerste de reis zelf, het was 6 uurtjes vliegen dus dat viel wel mee. Ik heb naast mannen uit Schotland gezeten die voor hun werk naar Ghana gingen, ik heb veel met hen gelachen. Maar natuurlijk heb ik niet kunnen slapen in het vliegtuig door de spanning dus heb ik maar films gekeken. De vlucht is verder goed verlopen alleen heb ik na het landen last van mijn oren gekregen. Bij aankomst op het vliegveld van Accra werd me meteen duidelijke dat de mensen hier goed zijn voorbereid voor het ebola-virus, we moesten meteen onze handen wassen met desinfecterende gel en werd er met een koortsmeter gecheckt of je koorts had. Daarna door de douane, dat ging naar verwachting erg snel ik was binnen 5 min aan de beurt de koffers daarin tegen duurde een uur, ik heb meteen Vic gebeld dat ze waarschijnlijk wat langer moest wachten buiten. Toen ik eenmaal m’n koffers had kwamen er van alle kanten mannen naar me toe die me wilde helpen en aan de koffers trokken maar natuurlijk heb ik (netjes) nee gezegd en zei dat ik het zelf wel deed. Uiteindelijk buiten ben ik meteen opzoek gegaan naar Vic binnen 1 minuut had ik d’r gevonden met het bordje ‘Meet Africa’ ze gaf me een dikke knuffel en zijn toen naar de taxi gelopen. Het was ongeveer 20 min. Rijden naar het huis van Vic. Ik kon gelijk de warmte voelen ook al was het laat in de avond, eenmaal bij vic thuis werd er thee gezet en heb ik nog een broodje pindakaas gegeten. De volgende dag zijn we de nodige dingen gaan regelen zoals; geld wisselen, bus ticket, sim kaart en internet. In de stad was het erg druk, mensen lopen door elkaar heen en het verkeer kun je geen verkeer noemen auto’s, brommers en scooters doen maar wat en als de gene voor hen te langzaam rijd toeteren ze gewoon. Omdat we door de menigte moesten en ik nog al de aandacht trek (als blanke) werd er van alles naar me geroepen en mannen die me naar zich toe trokken, niet erg prettig maar als je ze negeert houden ze vanzelf op. Later die dag zijn we naar het strand gegaan met een TroTro-busje…. Ik heb me tot nu toe nog niet onveilig gevoeld maar in een busje waarvan de schuifdeur eruit is en de ruiterwissers het niet doen kneep ik hm toch wel een beetje. Het is nu regenseizoen hier en er kunnen flinke buien vallen, gelukkig toen we op het strand arriveerde stopte het met regenen. We hebben lekker geluncht op het strand. Thuis heb ik met de kinderen gespeeld die er toen waren, in Vic’s huis lopen mensen in en uit dus het is altijd een verassing hoeveel mensen er zijn. Toen het donker begon te worden wilde ik het licht aan doen maar het werd me al snel duidelijk dat de elektriciteit het niet deed, in Accra kan niet iedereen op het zelfde moment stroom hebben dus wordt de helft van de stad afgesloten. We hebben toen met zaklampen staan te koken. De volgende dag moest ik toch echt met de bus naar Tamale, het was gelukkig een luxe bus met airco. In de bus heb ik een jongen ‘Dallas’ ontmoet hij vertelde dat hij ook eerder met Nederlandse studenten heeft gewerkt. Dallas heeft me tijdens de busreis( van 12 uur) gelopen bij de stops die we maakte en een oogje in het zeil gehouden. De busreis is ook goed verlopen ondanks de lange zit heb ik me goed vermaakt en heb ik veel naar buiten gekeken. Ondertussen heb ik contact gehad met Joseph (Joe) hij is mijn contactpersoon/stagebegeleider, Joe heeft me bij de aankomst in Tamale opgewacht. Het was ook weer erg druk en warm maar we zaten als snel in de pick-up truck, Joe heeft me even snel bijgepraat over mijn gastgezin. Omdat de organisatie geen enkel risico wilde nemen i.v.m. het ebola-virus hebben ze besloten om mij naar een gastgezin te brengen waar de hygiëne erg goed is. Na ongeveer 10 min. rijden kwam ik dan EINDELIJK bij mijn gastgezin aan, Joe toeterde en er kwam gelijk een vrouw naar buiten, voordat ik de kans had om de deur open te doen stond ze al bij de auto om me te gaan knuffelen. Mary is mijn moeder en woont samen met haar zoon (mijn broer) Derrick. Ze wonen op een soort Campus, Mary is lerares en supervisor in een restaurant van school, zij leert de meiden koken en leert ze om hun eigen zaakje te beginnen met het verkopen van zelfgemaakte drankjes. Mary is eerder in Nederland geweest en haar zus woont in Eindhoven. Het huis is erg groot en totaal niet wat ik had verwacht! Geen hutje op de hei voor mij dus. Morgen pikt Joe me op en gaan we naar het kantoor van Bibir voor een rondleidding en uitleg over wat ik de komende maanden ga doen.
Ik wil nog veel meer vertellen maar ik neem aan dat jullie hiermee wel even genoeg hebben!
xxxx
Liefs Maaike
-
26 September 2014 - 20:21
Mam:
Ha Maaike muis, fijn om te lezen dat alles goed is gegaan.Wel boffen met dit gastgezin.Hier regent het ook,bij jou is de temperatuur wel beter! We skype snel een keer.Doe je"moeder" en broer" de groetjes van ons, en bedank ze dat ze jou zo goed hebben opgevangen. Hele dikke kus van je enige echte moeder.(en pap natuurlijk) -
27 September 2014 - 07:57
Helle:
Heej Maaike, ik lees dat de reis goed is verlopen. Fijn dat je zo'n gastgezinnen hebt getroffen dan voel je je toch al meteen "veilig".
Heel veel groetjes uit Horst.
Xxxxxx Leon, Helle, Nina en Tess
-
01 Oktober 2014 - 21:15
Annette :
Hallo Maaike ik heb gisteren oma het verslag voorgelezen met Juul erbij een hele reis hoor fik dat je een leuk gastgezin hebt ! We zijn net terug uit Portugal . Nu kunnen we je goed blijven volgen ! Gr en succes jan en Annette -
07 Oktober 2014 - 18:15
Mich En Jo Van Den Munckhof.:
Hoi Maaike.
Fijn dat alles goed is gegaan en dat je zo goed bent opgevangen.
We volgen je op deze site.
Heel veel groetjes van ons. Succes.
Mich en Jo.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley